Rozdział 8 .

- Myślałaś , że za kim . ?
- Olaf .. nie łap mnie za słówka . - powiedziałam .
- Za Tb . ? Tak ... tęskniłem , tęsknię i będę tęsknić już chyba całe życie . - powiedział .
- Przestań .
- Znowu zaczynasz się przed tym bronić ...
- Bo za dużo już wycierpiałam . - po policzku spłynęła mi pojedyncza łza .
- Wiem ... jestem totalnym draniem , ale to nie zmienia faktu ... że Cię ciągle kocham ...
Chwilę milczałam , aż wreszcie powiedziałam :
- Ja Ciebie też ... - powiedziałam i otarłam kapiące łzy .
Spojrzałam na schody , na których stał Patryk ...
Stał nieruchomo opierając się o barierkę schodów , naszej klatki . 
Szybko zakończyłam połączenie i wstałam z podłogi . Chłopak wiminął mnie i powiedział :
- Nie przeszkadzaj sobie . Możesz rozmawiać w mojej obecności . - mówił tonem , jak gdyby nic się nie stało i otwierał powoli mieszkanie moje i Dominiki .
Ja nic się nie odzywałam . Podążałam za nim w głąb mieszkania z telefonem w ręku .
- Wezmę tylko kurtkę . - powiedział i zaczął szukać , swojej części garderoby w moim pokoju . Podeszłam do Niego i stanęłam w drzwiach , obserwując jak poszukuje kurtki . 
- Nawet nie będę się tłumaczyć . - powiedziałam .
- Nie oczekuję tego . - odpowiedział i uprzednio zabierając ciuch , skierował się do wyjścia .
- Poczekaj ... - zmrużyłam oczy , aby zahamować łzy i złapałam go za nadgarstek .
Patryk popatrzył na mnie , ale nadal nic nie mówił .
- Cholera jasna , powiedz coś . Nie wiem wykrzycz co o mnie myślisz , powiedz , że to koniec , ale nie milcz . To najgorsze co możesz robić . - zaczęłam krzyczeć . Patryk wyrwał rękę z mojej dłoni i wyszedł z mieszkania . Wtedy wybuchnęłam płaczem . Zaczęłam się pakować . Kupiłam przez internet bilet na Ukrainę . Dominika wróciła do mieszkania około 23 . Ja już leżałam i próbowałam zasnąć .
- Co to ma znaczyć . ? - zapytała Dominika , powoli wchodząc do pokoju .
- Wracam na Ukrainę . - odpowiedziałam .
- Żartujesz . ? - zapytała .
- Nie ma sensu , abym tutaj dłużej była . I tak wystarczająco zraniłam Patryka . - powiedziałam .
- On Cię kocha , nie możesz mu tego zrobić .
- Przykro mi Dominika , już postanowiłam .
Dziewczyna ze łzami w oczach opuściła mój pokój . Ja położyłam się i patrząc w sufit wsłuchiwałam się w dźwięki miasta , mieszkania i klatki schodowej . Słyszałam jak kilka osób wraca po pracy do domu , ciągle kaszląc i robiąc szum na klatce . Dominika puszczała wodę do kąpieli a pomiędzy tymi dźwiękami słyszałam klaksony , karetki i inne dźwięki uliczne . Po piętnastu minutach , zasnęłam ... 

^^^

Rozdział napisałam z lekką gorączką , więc jak będzie do bani to wybaczcie :)
Informujcie mnie o rozdziałach .
Jeszcze trzy rozdziały .
Pozdrawiam .